از دیدن تا نوشتن
چند وقتی بود که قصد داشتم مطلبی را با خوانندگان سایت و علاقمندان سینما مطرح کنم و هر بار تنبلی و اهمال باعث میشد تا این صحبت مستقیم را پشت گوش انداخته و آن را به فرصتی مناسبتر موکول کنم. بالاخره حالا که مدتی از آپلود مطالب در سایت گذشته لزوم توضیحات تکمیلی در مورد روش کار ما در این مدیوم بیش از قبل احساس میشود این شد که بالاخره شیطان را لعنت کردم و نوشتن را شروع کردم.
اولین نکتهای که ذکر آن را مقدم بر همه نکات دیگر میدانم این است که توصیه دارم اگر فیلمی را اینجا میبینید که مطلبی از آن گذاشته شده و هنوز آن را ندیدهاید سراغ خواندن نقد آن نروید چون در تمام آنها فیلم تقریباً به طور کامل بازگو میشود و اساساً نمیتوان در مورد فیلمی صحبت کرد و سخن از داستان آن نبرد. بنابراین اگر قصد دارید برای اوقات فراغت خود فیلمی برای مشاهده انتخاب کنید به امتیازی که در ابتدای متن گنجانده شده استناد کنید و بعد پس از مشاهده فیلم اگر علاقمند بودید به مطالب درج شده در سایت رجوع کنید.
نکته بعدی در رابطه با سیستم امتیازدهی است که من استفاده میکنم. باید این توضیح را بدهم که علی رغم ظاهر کمی که دارد (یعنی به صورت یک نمره از چهار نمره) در واقعیت یک معیار کیفی است. چون نه من ادعای چنان تسلطی بر تمام جوانب فیلم سازی دارم و نه اساسا میشود که این چنین دقیق و خط کشی شده به بررسی فیلمها پرداخت. از این رو در ادامه توضیح میدهم که مفهوم امتیازی که من در مورد فیلم دادهام چیست.
اگر یک اثر سینمایی بتواند آن حداقلی که من مد نظر دارم را در پایهترین حالت خود ارائه کند حداقل دو امتیاز از ۴ را میگیرد. حداقل از دید من چیست؟ توضیح میدهم. هر اثر هنری در هر سطحی در بطن خود دلیلی برای ساخته شدن دارد و سازنده و یا سازندگان آن اثر در نتیجه یک نیاز، یک دغدغه دست به تولید آن میزنند. به بیان دیگر هر فیلمی میخواهد یک صحبتی داشته باشد و اگر با تمام امکاناتی که سازندگان در آستین خود دارند بتوانند در نهایت آن هدف خود را عملی کنند دو امتیاز حداقلی را میگیرد. حالا این نیاز و دغدغه که من ذکر کردم لزوماً یک حرف بزرگ و پیچیده نیست هدف از ساخت فیلم میتواند صرفاً سرگرمی باشد و یا کسب درآمد برای سازندگان. حتی در این موارد هم اگر بتواند رسالت خود را به انجام برساند (یعنی فیلم از ۵۰ درصد کیفیت عبور کرده باشد) فیلمی است که دیدن آن را توصیه میکنم. و در این طیف نمره دهی هرچه از امتیاز دو به چپ یا راست برویم میتواند نشانگر کیفیت خوب یا بد فیلم برای من باشد
یک توضیح اضافه هم در مورد نمره ۴ بدهم. به این صورت که درست است که ۴ حداکثر امتیازیست که میتوان داد ولی اگر احیاناً امتیاز ۴ را دیدید دلیل بر این نیست که آن فیلم شاهکار مطلق بوده (اساساً به چنین چیزی اعتقاد ندارم) بلکه صرفاً فیلمی بوده که برای من تاثیر عمیقی به طور شخصی گذاشته و این تاثیر فرد به فرد میتواند باشد یا نباشد.
در نهایت بعد از این همه قلم فرسایی به عنوان آخرین نکته این را هم بگویم که خیلی در قید و بند اعداد و ارقام و قیدهای بهترین و بدترین نباشید که لذت فیلم دیدن را تباه میکند. تفکر انتقادی در به چالش کشیدنها است نه اینکه حکم بخواهد صادر کند و هدف و غایت ما در مجموعه سینمارنا هم صرفاً این بوده که بهانهای را برای تبادل نظر در راستای این مهم فراهم کنیم. ضمن اینکه در این راستا اگر انتقاد و پیشنهادی هم در مورد نحوه کار و یا ادامه مسیر ما دارید خوشحال خواهیم شد که شنونده باشیم و ما هم یاد بگیریم.
